თვალებიდან,
გულის გავლით..
ცამდე...
ფიქრში ხატვის
მონატრების
ცდამდე,
შეხვედრიდან
შეხვედრამდე
თვლამდე,
გაბედულად
სიყვარულის
თქმამდე....
თვალმა გულის
სიხარულით
იცის,
სიძლიერე
დადებული
ფიცის,
ნატვრა ფიქრებს
ბედნიერად
აქცევს,
აი ეხლაც..
ზეცა წვიმას
აქცევს.
თვალებია
სიკაშკაშის
ფერის,
როცა გული
მელოდიას
მღერის,
როცა გრძნობას
ეტოლება
ნება,
და სიყვარულს
როცა იცავს
მცნება...
როცა ცაზე
ანათებენ
მთვარეს,
და ჰგუობენ,
მარეს...
როგორც არეს...
მესაკუთრე
იგრძნობს გრძნობის
აბებს,
სილამაზის
როცა ქმნიან
ამბებს