სექტემბერი 10, 2016
380
შემოდგომაა, ქარი ართულებს ღრუბლების შეკვრას.
წინ გაყინული ზამთრის პეიზაჟს ვხატავ უტეხად.
აღარ ვაპირებ ამ სიბნელეში არაფრის შეცვლას.
ვაგდივარ ასე ხავსიანი მე გაუნძრევლად.
და ზარი აფრთხობს, აქ სიჩუმის ბუმბერაზ კედლებს,
შენი ხმა ისმის, მოულოდნელი გაზაფხულივით.
კითხვა დამისვი!! - სულ რამდენიმე საათით შეძლებ?
რომ მინახულო? მხოლოდ შენთვის მე აქ მოვედი!!
თავისუფალმა, უხეშობის, ურცხვმა ბელადმა,
ამ კითხვის მერე კომპლექსები აღმოვაჩინე.
და ახლა მივხვდი, გარეთ უკვე ცა რომ ელავდა,
ეს ცა არ იყო, ეს შუქი იყ
მაჩვენე მეტი