მმართველ პარტიას უკან დახევა ახლა იმ კანონპროექტებზე უწევს, რომელიც ქვეყანაში უცხოური დაფინანსების გამჭვირვალობის ეგიდით დააინიცირეს და გვარწმუნებენ, რომ ქვეყნის სასიკეთო გადაწყვეტილებას იღებენ. მიუხედავად იმისა, რომ ამ კანონპროექტების ევროკავშირის პრინციპებთან შეუსაბამობაზე თავად ევროკავშირის ლიდერები, ქვეყნების საელჩოები აქტიურად საუბრობენ, უმრავლესობა მაინც გვარწმუნებს, რომ არასამთავრობო სექტორისა და მედიის შემზღუდავი კანონპროექტი ევროპისკენ სწრაფვა. ევროკავშირი კი ქვეყანას იმ საფრთხეებზე აფრთხილებს, რაც ამ ნაბიჯებმა შეიძლება მოუტანოს ქვეყანას.

ახლა მინდა თვალი გადავავლოთ რა დახმარებას იღებს დასავლეთიდან არა -არასამთავრობო სექტორი, არამედ უშუალოდ სახელმწიფო. 2013-2023 წლებში, ანუ ბოლო 10 წლის განმავლობაში, საქართველოს მთავრობამ საერთაშორისო დონორებისგან 25.3 მილიარდი ლარის ფინანსური რესურსი მიიღო. მათ შორის, თითქმის 3.9 მილიარდი ლარი საგრანტო დახმარებას, 21.5 მილიარდი კი შეღავათიან საკრედიტო დაფინანსებას წარმოადგენდა და ეს არის უაღრესად დაბალპროცენტიანი სესხი, ანუ იგივე იაფი ფული, რომელსაც დასავლეთი დახმარების სახით გვაძლევდა. ამ ფინანსური დახმარების გარეშე, თამამად შეიძლება ითქვას, რომ ქვეყანაში ვერცერთი ფართომასშტაბიანი პროექტი ვერ განხორციელდებოდა. რა როლი აქვს დასავლეთის ქვეყნის გაწეულ დახმარებას საქართველოსთვის, მათ შორის არასამთავრობო სექტორის თუ მედიის გაძლიერებისთვის. რატომ აყენებს საფრთხის ქვეშ მსგავსი ინიციატივები ქვეყნის განვითარებას?

სტუმარი: მიხეილ კუკავა - IDFI-ის ეკონომიკური და სოციალური პოლიტიკის მიმართულების ხელმძღვანელი;

#ახალიამბები #BusinessMediaGeorgia