არავის არ სურს უნებლიე თვითმკვლელობის მსხვერპლი გახდეს, მაგრამ...მაგრამ მაინც ცუდისკენ იხრებიან. სიტყვა „ცუდი“ სათანადოდ ვერ გამოხატავს ყოველივე იმას, რაც ნარკოტიკის მომხმარებელს შემდგომ ემართება.
სიცოცხლე არის ბედნიერება... ბედნიერება ცხოვრებით ტკბობისა... ბედნიერება მზის დანახვის... ბედნიერება სიყვარულის განცდისა... ბედნიერება „რაღაცის“ შექმნისა და ბედნიერება, რომ გახდი ღირსი... დაუმსახურებლად გერქვას ადამიანი! როდესაც ვიღვიძებ და ვხედავ სამყაროს, როდესაც ვგრძნობ, როგორ ივსება ფილტვები ჰაერით, მაშინ ვხვდები, თუ რა ტკბილია ცხოვრება თავისი ავითა და კარგით. ბევრი ადამიანი სწორედ წინააღმდეგობის გამო ამბობს უარს ღვთისგან ბოძებულ სიცოცხლეზე. ცხოვრება კი მხოლოდ მაშინაა ლამაზი, როდესაც იგემებ წუთისოფლის სირთულეს, როდესაც ბრძოლისგან დაღლილი სწვდები ბედნიერებას. ჩემი აზრით, ნარკომანია არ არის მხოლოდ უნებლიე თვითმკვლელობა, ის გაცილებით უარესი უბედურებაა, ვიდრე წარმოგვიდგენია.
ნარკოტიკი-ეს არის ერთგვარი „გარე სამყარო“, რომელშიც შეგვიძლია ვიყოთ ბედნიერები... ვიყოთ უწონად მდგომარეობაში და გავექცეთ რეალურს . როდესაც კაცი სასოწარკვეთილია, ზემოთ ხსენებული „გარე სამყარო“ ნამდვილი ზენიტია ბედნიერებისა, ტკივილისგან გაქცევა კი სიცოცხლის უარყოფაა, ღვთის უარყოფაა... როდესაც ადამიანი დაუმსახურებლად იღებს რაიმე სიკეთეს და ბედნიერია, არ სვამს აქამდე მრავალგზის დასმულ კითხვას:“რატომ მაინცდამაინც მე?“ არ აინტერესებს არაფერი და ლაღად შესცქერის სამყაროს... მაგრამ როგორც კი რამე წინააღმდეგობას შეეჯახება უკანმოუხედავად გარბის... გარბის რეალობიდან. განა ეკლებიანი ბილიკის შემდეგ, რომელსაც ღირსეულად გაივლი, მეტი ტკბობა არ გელოდება?! თუმცა ადამიანები ცოდვის შვილები ვართ! უნდა გვახსოვდეს, რომ ყოველი დღევანდელი დღე არის მომავლის გარანტი. საკუთარ თავს დავუსვათ კითხვა, რატომ გავჩერდით, როცა შეგვეძლო?.. ყოველი დაკარგული წუთი ხომ ძვირფასია?! ამიტომაც ვიჩქაროთ, ვიჩქაროთ სიცოცხლის გადასაჩენად!