„ეს პატარა, იაფი წიგნაკი, შემკული მრავალი სურათით და დედაენით, ნაღმოსანივით მისცურავს სოფლებში, შესრიალებს ხეობებში, ადის მთაში და სთესავს სიყვარულს ქართულის მწიგნობრისას. მისი წლიური გასავალი ასი ათასამდე ავა. ჩვენი ეროვნული საქმე ამ დარგში ნორმალურად არის დაყენებული, მათემატიკურად არის გამოანგარიშებული, მოწყობილია შესაბამისად ჩვენის აწინდელის მდგომარეობისა და სხვა საქმეებიც რომ ვაწარმოოთ ამგვარივე შესაბამისობით, ჩვენის ქვეყნის ჭირ-ვარამი თანდათან იკლებს და ქართველ ხალხსაც გაუღიმებს უკეთესი მომავალი”. იაკობ გოგებაშვილის ამ წერილში მკაფიოდ ჩანს, რომ დედაენის სახელმძღვანელოს შექმნა რაციონალურად დაგეგმილი, ნაციონალური პროექტის ნაწილი იყო.
იაკობ გოგებაშვილს ხშირად საყვედურობდნენ დედენის ფასის გამო, ის კი მუდამ ერთი და იმავე პასუხს სცემდა - წიგნისთვის დაბალი ფასის დადება საბოლოოდ წიგნსვე დააზიანებს, რადგან ავტორს მისი გაუმჯობესების სურვილი აღარ ექნებაო.
ასე არ ფიქრობენ განათლების სამინისტროში - 2013 წელს განათლების მაშინდელი მინისტრის, გიორგი მარგველაშვილისა, და საჯარო სკოლებში სახელმძღვანელოების უფასოდ დარიგების საწინააღმდეგო არაფერი ჰქონდათ გამომცემლობებს, გარდა იმისა, რომ, მათი შეფასებით, მთავრობამ მათი ინტელექტუალური საკუთრების ხელყოფა მოახდინა და დაასუსტა საგამომცემლო ბიზნესი. კერძოდ, მთავრობამ მიიღო გადაწყვეტილება საკუთარი რესურსებით დაებეჭდა და საჯარო სკოლებში უფასოდ გაევრცელებინა სახელმძღვანელოები, რომლებიც შექმნილი იყო კერძო გამომცემლობების მიერ და მათ ინტელექტუალურ საკუთრებას წარმოადგენდა. სამინისტროს ამ გადაწყვეტილებამ სერიოზული პრობლემები შეუქმნა გამომცემლობებს, რადგან მათი შემოსავლის დიდი ნაწილი სწორედ სახელმძღვანელოების გაყიდვისგან შედგებოდა. დღეს თბილისის სააპელაციო სასამართლოში საავტორო უფლებების აღდგენისა და ამიყენებული ზიანის ანაზღაურების საკითხზე ქართულ გამომცემლობებსა და სახელმწიფოს შორის დავა განახლდება.