José Mujica, ზედმეტსახელი: Pepe Mujica.
"მე ვარ ხოსე მუხიკა. ცხოვრების პირველ ნახევარში ფერმერი ვიყავი, თავი რომ მერჩინა. შემდეგ ჩემი თავი ცვლილებებისთვის ბრძოლას მივუძღვენი, რათა ჩემს საზოგადოებას უკეთესად ეცხოვრა. ამ ეტაპზე პრეზიდენტი ვარ, ხვალ კი, როგორც ყველა მეც ჭიად გადავიქცევი და გავქრები.
ბევრჯერ მქონდა რეგრესი, ჭრილობები, წლები მაქვს გატარებული ციხეში. თუმცა, ცხოვრების შეცვლა ჩემი მიზანი იყო. საოცრებაა, მაგრამ ჯერ კიდევ ვცოცხლობ. ყველაფრის მიუხედავად, ცხოვრება მიყვარს. ვიმედოვნებ, რომ საბოლოო მოგზაურობასაც გავივლი, როგორც ვიღაც, რომელიც შედის ბარში და ბარმენს ეუბნება, რომ ეხლა ჩემი ჯერია.
გამორჩეული ადგილი მხოლოდ იმის გამო მიკავია, რომ ჩემი ცხოვრების სტილი და ღირებულებები საზოგადოების წევრებს ასახავს, იმ წევრებს, რომელთაც, პატივი მაქვს, რომ ვეკუთვნოდე. მე მათ ბოლომდე ჩავებღაუჭები და ამ შემთხვევაში არ აქვს მნიშვნელობა, ვარ თუ არა პრეზიდენტი. ამ ყველაფერზე ბევრი მიფიქრია. თითქმის ათი წელი მაქვს გატარებული სიმარტოვეში, ბუნაგში. უამრავი დრო მქონდა საფიქრალად. შვიდი წელიწადის განმავლობაში ერთი წიგნიც არ მქონია. ამან დამიტოვა დრო, რომ მეფიქრა და ეს არის, რაც აღმოვაჩინე: ან ცოტა გყოფნის ბედნიერებისთვის და თავისუფლდები ზედმეტი ბარგისგან, რადგან ბედნიერება შიგნიდან მოდის, ან არაფერი არ გაგაჩნია. სიღარიბეს არ ვუწევ პროპაგანდას, არამედ ზომიერებას ვუჭერ მხარს. თუმცა, რადგან სამომხმარებლო საზოგადეობა შევქმენით, ეკონომიკა მუდმივად უნდა გაიზარდოს. თუ ეს არ მოხდება, ტრაგედია დატრიალდება. გადაჭარბებული მოთხოვნები შევქმენით, ვფიქრობთ ვიყიდოთ ყველაფერი ახალი და გადავაგდოთ ძველი. ეს ჩვენი ცხოვრების ფუჭად ხარჯვაა. როდესაც მე რაღაცას ვყიდულობ, ან შენ, ამისთვის არა ფულს, არამედ საკუთარი ცხოვრების საათებს ხარჯავ, იმ საათებს, რომელიც ამ ფულის შოვნაში უნდა გაგეტარებინა. განსხვავება ისაა, რომ ცხოვრებას ფულით ვერ იყიდი. ცხოვრება მხოლოდ უფრო და უფრო მოკლდება. დასანანია, რომ ცხოვრება გაფლანგო და ამასთან, თავისუფლებაც…. "