ლექსის ავტორი- დემეტრე ზარქუა
კითხულობს- ნინა ქვაჭრელიშვილი
ტექსტი:
შემინდე მამაო
---
შემინდე მამაო იმდენჯერ დავეცი
ხელებზე არ მყოფნის თითები სათვლელად,
ყოველდღე უფალი გულიდან გავეცი
ყოველდღე დაცემა მიწასთან მასწორებს.
შემინდე მამაო უღირსი შვილი ვარ
და ზეცას ღრუბელი როგორც კი დაფარავს
ოლარ ქვეშ ვიწვები ვდნები და ვტირივარ
ჩემს ცოდვებს,ვერასდროს,ვერასდროს დავფარავ.
მიჭირს და იმდენად სუსტი ვარ მამაო
ხანდახან ცრემლებიც თვალიდან მიქრება,
დამღუპავს ის ვერცხლი სულისთვის ამაოდ
ჯერ მხოლოდ გაცემის ფიქრეებმა მიმსხვერპლა.
მამაო ბარაბაც ღირსია შენდობის
მე რა ვქნა,უძღები შვილივით მოველი
აღდგომას საკუთარ მამის თვალებში
აღდგომას მოველი დაცემის შედეგად.
შემინდე მამაო იმდენჯერ დავეცი
ხელებზე არ მყოფნის თითები სათვლელად,
მე რა ვქნა,უძღები შვილივით მოველი
აღდგომას,აღდგომას დაცემის შედეგად.
ავტ/// დემეტრე ზარქუა