ნიკა ძამიაშვილი — * * * / nika dzamiashvili — * * *

* * *

ყველამ იპოვა საკუთარი გზა.
მე კი გზას აცდენილი,
სხვისთვის ნასროლი ტყვიასავით,
რომელიც უბრალო ხელჩაქნეულ ადამიანს
გულის ნაცვლად ფეხში ხვდება
და აკოჭლებს,
დავდივარ
და საკუთარ ერთადერთ წიგნს
ღიმილსა და ჩახუტებაზე ვცლი.

როგორ დავამახსოვრებ თავს,
საკუთარ ქალაქს?

არ ვიცი,
ალბათ,
გულთბილი სალმით,
ღერი სიგარეტითა
და იმ ლექსით,
რომლის დაწერასაც კი ვერ მოვასწრებ,
მაგრამ ერთეულის გულში მაინც გაიელვებს,
ჩემს მამართ თბილი სიტყვა;
იმედი მაქვს..

ეს სიტყვები კი
ვერასდროს მორწყავს
ჩემს ფანჯრის