2008 წლის 7 აგვისტო საქართველოს უახლესი ისტორიის ყველაზე ტრაგიკული დღეების დასაწყისი იყო.

9 წლის წინ, ქართული სოფლების მიმართულებით, ცხინვალის მხრიდან ჭურვები რამდენიმე დღის განმავლობაში ცვიოდა, ისმოდა სროლაც. მოსახლეობა საოკუპაციო ზოლის მიმდებარე სოფლებს თანდათან ტოვებდა.

საქართველოს ტერიტორიაზე როკის გვირაბის გავლით და ფსოუს საზღვრიდან 15 ათასამდე რუსი სამხედრო შემოვიდა. ქართული ჯარის შენაერთებმა სცადეს ცხინვალის დაკავება, მაგრამ რუსული ავიაციის იერიშის შემდეგ უკან დაიხიეს.

რუსულმა ავიაციამ საჰაერო იერიში მიიტანა საქართველოს სხვადასხვა ქალაქში განთავსებულ სამხედრო ობიექტებსა და აეროდრომებზე.

ორჯერ დაიბომბა გორი, მათ შორის სამხედრო ბაზის ტერიტორია. რუსულმა ავიაციამ თბილისის ვაზიანის ბაზა, საავიაციო ქარხანა, ქვიშიანის მთაზე მდებარე რადარი, ფოთის პორტი, სენაკისა და მარნეულის სამხედრო ბაზებიც დაბომბა.

რუსეთის 58-ე არმიამ, ცხინვალისა და სოხუმის სეპარატისტული რეჟიმების მიერ კონტროლირებად ტერიტორიებთან ერთად, ახალგორის რაიონი, კოდორის ხეობა, ზუგდიდი, გორის რაიონის რამდენიმე სოფელი, საჩხერის რაიონის სოფელი პერევი დაიკავა.

აქტიური საბრძოლო მოქმედებების შეწყვეტა მხოლოდ საფრანგეთის პრეზიდენტ, ნიკოლა სარკოზის ჩარევის შედეგად მოხერხდა.

12 აგვისტოს სარკოზიმ 6-პუნქტიანი სამშვიდობო გეგმა ჯერ მოსკოვში, შემდეგ კი თბილისში შეათანხმა. 8 სექტემბერს პრეზიდენტ მედვედევთან და პრეზიდენტ სააკაშვილთან სამშვიდობო გეგმის ახალი დეტალები დააზუსტა. ხელშეკრულება გაფორმდა, მაგრამ დღემდე რუსეთი ნაკისრ ვალდებულებებს არ ასრულებს.

რუსული ინტერვენციის შედეგად დაიღუპა, საქართველოს 228 მშვიდობიანი მოქალაქე, 146 სამხედრო პირი, 14 პოლიციელი. დაკარგულად მიიჩნევა 23 ჯარისკაცი. სახლი დატოვა თითქმის 150 ათასმა ადამიანმა. ამათგან 30 ათასამდე დღემდე დევნილობაში რჩება.

საქართველოს ტერიტორიაზე რუსეთის შეიარაღებული ძალების შემოსვლით დაწყებული ომი საქართველოს 2 რეგიონის ოკუპაციით და რამდენიმე კვირაში კრემლის მიერ აფხაზეთის და სამხრეთ ოსეთის აღიარებით დასრულდა.