დღეს თუ საქართველო არის რუქაზე, ეს არ არის კონკრეტული თარიღის შედეგი, ყველა ფორმაციამ, ნუ ძალიან იშვიათი გამოანაკლისების გარდა შეძლო პროგრესის, ზოგჯერ გარდამტეხი პროგრესის შეტანა ქვეყნის განვითარებაში.
აქ გამორჩეული ადგილი უჭირავს, დიახ უჭირავს და ეს არის მარტივი ისტორიილი და მიმდინარე ჭეშმარიტებას, რომლებმა პრეზიდენტ შევარდნაძეს სრულიად უნიკალური იმდროინდელი კავშირების და კომუნიკაბელურობის ხარჯზე, დასაბამის მისცეს საქართველოსთვის უმნიშვნელოვანეს რეგიონალურ პროექტებს, რომელსაც ქვეყანას მოუტანა რეგიონული დანიშნება, ფუნქცია და განვითარების პერსპექტივა. არავისთვის დასამალი არ არის,რომ გასული საუკუნის 90 იანი წლებიდან იღებს დასაბამს საქართველოს არა მხოლოდ გეოპოლიტიკური დანიშნულება, არამედ მრავალ საერთაშორისო პროექტში ჩართვა, რომელმაც ჩვენს ქვეყანაში მსოფლიო გეოპოლიტიკაში ფუნქციის იდენტიფიცერიბის გარდა, უსაფრთხოების მაღალი გარანტიები შეუქმნა. თუ შეიძლება საერთოდ უსაფრთხოების გარანტიებზე საუბარი, როცა ამ ყველაფერს პრეზიდენტ შევარდანაძეზე ტერაქტი მოჰყვა და რუსები ყველაფერს აკეთებდნენ 2008 ში რომ სწორედ ბაქო სუფსა ჯეიხანის პროექტებისთვის და სტრატეგიული მილსადენებისთვის შეექმნა საფრთხე. მათ ყველა ეტაპზე და მოლაპარაკებისას საშინლად აღიზიანებდათ საქართველოს ჩართულობა ბაქსო სუფსას, ჯეიხანის, შაჰდენიზის თუ სხვა გლობალურ ქსელში. მიზეზიც მარტივი იყო, ემოციური ლაპარაკის გარდა, სწორედ ეს ქმედებები ზრდიდა საქართველოს ენერგოდამოუკიდებლობას, რუსეთისთვის ისტერიკული შეთვლების თუ რკინიგზის სამტრედიაში გადაკეთვის მიღმა, სწორედ ეს პროექტები გვაშორებდა ჩრდილოელ მეზობელს, რომელსაც ყოველთვის უფროსი ძმის ძერჟავნიკული დამოკიდებულება ჰქონდა საქართველოს მიმართ.
ამ პროექტების სული და გული იყო გიორგი ჭანტურია, ადამიანი რომელზეც დღეს უკვე წარსულში მიწევს საუბარი. ენერგიული, სხვარტი, იუმორით და ენერგიით სავსე პროფესიონალი მენეკერი,რომელმაც პირველ სახელმწიფო კომერციულ სტრუქტურას მისცა დასაბამის GIOS სახით და წარმატებით უძღვებოდა სხვა სახელმწიფო მოხელეებთან ერთად ამ სტრატეგიულ პროექტებს და მათ პრაქტიკულ განხირციელებას. მადლობა გია ჭიანტურიას