ეს, ერთი წლის აღდგომის კვერცხია, რომელიც შარშან, დიდ შაბათს გარდამოხსნასთან ერთად შემოვატარე ტაძარს და მთელი შემდგომი დროის გამავლობაში მანქანაში მედო.
ამ აღდგომას გამახსენდა მისი არსებობა და ჩემი ახლობლების თვალწინ გავტეხე...
დიდი იყო ჩვენი გაოცება, რადგან სააღდგომო კვერცხი სრულიად ახალივით გამიყურებოდა! არც ფორმა, არც ფერი, არც სუნი არ ჰქონდა შეცვლილი...
და ეს, იმ სიცხისა და ყინვების შემდეგ, რისი გადატანაც მოუწია მას მანქანაში...
დიდი შაბათის დილას, ტაძრის ირგვლივ გარდამოხსნით ლიტიაზე შემოტარებული კვერცხი რომ უხრწნელობას ინარჩუნებს, აწ განსვენებული მიტროპოლიტი კონსტანტინესგან (მელიქიძე) ვიცოდი, მაგრამ როცა კვერცხის გატეხვა დავაპირე, მაინც დავეჭვდი. იქნებ ტემპერატურების ცვლილებამ გააფუჭა-მეთქი, ამიტომ თავიდან მარტომ დავიწყე კვერცხისგან ნაჭუჭის მოცილება, მაგრამ როდესაც ნაჭუჭის ქვეშ, სრულიად საღად შენახული კვერცხი აღმოვაჩინე, გაოცებისა და სიხარულისაგან ყველას გავუზიარე ეს სასწაული!
დიახ, ეს არის ხილული სასწაული, ის სასწაული, რომელიც მუდამ ჩვენს თვალწინ აღესრულება, (ნაკურთხი წყლის უხრწნელობის მსგავსად), ჩვენ კი მაინც ყურადღების მიღმა გვრჩება...