„არ დაიჯერო, რომ აღარა ვარ“...

„არ დაიჯერო, რომ აღარა ვარ“...

გული ოცნებით მინდა ვიჯერო,
დედა, მე შენზე ფიქრმა დამღალა,
შინ რომ არ მოვალ,არ დაიჯერო,
არ დაიჯერო,რომ აღარა ვარ.

ჩვენ დავბრუნდებით ზღაპრად, თქმულებად,
ანდა ვისიმე დაწერილ წიგნში,
ან დავბრუნდებით გაზაფხულებად,
ან გავცოცხლდებით ბავშვის ღიმილში.

ჩვენ არ ვიქნებით, მაგრამ მამული,
ისევ იბრწყინებს ზურმუხტ ფერებით,
და დამარხულებს მარუხის მთებში,
მოგვიგონებენ მადლიერებით.

დედა, ომია, ომი მედგარი,
მიწურში შენზე ფიქრმა დამღალა,
შინ რომ არ მოვალ,არ დაიჯერო,
არ დაიჯერო, რომ აღარა ვარ.

https://www.facebook.com/profile.php?id=100016617577581