სალ კლდეზე ბალახი მთისა,
მდინარის პირას ჭალაო,
იალაღებზე ცხვარ მწყემსი,
ლეგა ღრუბლების ფარაო.
ნისლიან ყინულიანი
მთის წყარო თავ ანკარაო,
მწვერვალებს ზათკი ზვავისა,
დამანგრეველო ძალაო.
შავი არაგვის ხეობავ ,
ვაჟკაცებსა ზრდი თანაო,
სამასი არაგველსა
გამზრდელმ უმღერე ნანაო,
კიდევაც დაიზრდებიან ვაჟკაცნი თვალმახარაო,
წაგებულ ომში წამოვლენ,
მეფემ რაც სიტყვა ბრძანაო.
კოშკმა კოშკს კოცონით ამცნო
მტრის მოსვლა თბილისთანაო,
ქუდზე კაცს უხმობს სამშობლო
გმირებმ აჩვენეს ძალაო,
დაიჩოქეს და ფის დასდვეს
პირიმზეს მინდორთანაო,
ნინია აფციაური სამას მედროშედ სტანაო,
დაიცავ დედა სამშობლო,
მეფე ბატონმა ბრძანაო,
წმინდა გიორგიმ მოგმადლოთ,
ხმალში ფხა მუხლში ძალაო,
სამასი დედის ტირილი ცას წავა უფათანაო,
ია და ვარდი ეფინოს
კრწანისის მინდორთანაო.
ტექსტის ავტორი: მამა თავმას ჩოხელი