ჰერეთს. ავტ: შორენა თამაზაშვილი – ნოდარ თამაზაშვილი

https://www.facebook.com/shorena.tamazashvili

ჰერეთს

აქ, ამ მხარეში არ გამქრალა სული ქართული,
აქ ისტორია ტკივილია, სევდა - დარდული,
ისევ ღიაა ტაძრის კარი, ზარი კვლავ ზარობს,
აქ ნანგრევებშიც მატიანე ჰქვია ყველა ლოდს.
სამაროვანი, იდუმალი დარდის კივილი,
თან საამაყო, თან წარსულის დიდი ტკივილი.
ისევ ჩუხჩუხებს ქვევრში ღვინო ალადასტურის,
ისევ წყაროსთან მხვდება მზერა ანცი, მაცდური,
ისევ ხმას გვაძლევს საამურად ლაღი ფანდური,
აქ არ მომკვდარა - არც მოკვდება
სული ქართული.
ისევ მღერიან "იავნანას", "ურმულს" "წინწყაროს",
ისევ გალობენ საგალობელს ღვთის სადიდებლად,
ისევ სწავლობენ "აი ია"-ს იაკობისას,
ისევ ატანენ ასულს მზითვში "ვეფხისტყაოსანს".
ისევ გვარობენ, სახელობენ თამარ ქალები,
ისევ დავითი, ცოტნე, ვაჟა-ხანჯალ-ფარები,
ისევ ამაყად დგანან ცასთან კლდენი სალები,
ჰერი კვლავ ჰერობს - გაუთენდეს
იქნებ დარები.
ისევ არწივთა ნავარდობა ლეგა ღრეებში,
ჯიხვთა სილაღე, სითამამე მედგარ კლდეებში,
ისევ ვენახი - პაპის ხელით დარგულ-ნაფერი,
ჰერთა მოდგმაა, ქართულია ეს ყველაფერი.
ისევ ავყურებ ქლიავის ხეს - ქუდზე ჩამოყრილს,
მეფე ერეკლეს ბილიკებზე ავლილ-ჩამოვლილს,
იმ ჰერთა ლაშქარს, ავბედ მტერთან
ბრძოლაგამოვლილს..
და ისტორიას მუჭ ქლიავში ერთად თავმოყრილს...