„15 წლის ბავშვი არის ბავშვი და მისი ადგილი არ არის სხვის ოჯახში, ეს დანაშაულია“, - მეუბნება ანა ჯავახიშვილი, რომელიც თავადაც ამ ხნისა იყო, როცა იძულებით დაქორწინება მოუწია ადამიანზე, რომელიც არ უყვარდა.

1990-იანი წლების ბოლო იყო, ცივი და ბნელი თბილისი, ყველას უჭირდა. ანას ყოველდღიურობა სკოლა, სახლი და წიგნები იყო - ოჯახის შექმნა და დედობა აზრადაც არ მოსვლია. მაგრამ მოხდა ისე, როგორც მაშინ ხშირად ხდებოდა ხოლმე. მისმა მომავალმა ქმარმა და მისმა მეგობრებმა, ანა თბილისიდან ზუგდიდში, ვითომ „კავეენში“ მონაწილეობის მისაღებად წასვლაზე დაითანხმეს.

თითქოს უწყინარი, რამდენიმედღიანი მოგზაურობა კი იმით დასრულდა, რომ შინ დაბრუნებულ ანას ოჯახის, განსაკუთრებით კი დედის მტკიცე პოზიცია დახვდა - შინ ასე დაბრუნება სირცხვილი იყო და უნდა გათხოვილიყო.

ასე გახდა ბავშვი - ცოლი. მისი ახლა უკვე ყოფილი ქმარი მაშინ 20 წლისა იყო. ერთად წლები იცხოვრეს. ანას 4 შვილი შეეძინა.

„მეც 15 წლისას მომიწია ქორწინება. ჩემი ერთადერთი ძმა, მამაჩემი და დედაჩემი დიდი ხანია, ცოცხლები აღარ არიან. ძალიან მძიმე ფორმით მოხდა ეს ყველაფერი...

ჰოდა, მიუხედავად იმის, რომ ისინი სიცოცხლეს მერჩივნენ, ჩემი ამბავი გარდაცვლილებსაც ვერ ვაპატიე“, - ეს სიტყვები ანამ საკუთარ ფეისბუკზე მას შემდეგ დაწერა, რაც 14 წლის აითაჯ შახმაროვას მკვლელობის ამბავი გავრცელდა - მეცხრეკლასელი გოგო მოკლა კაცმა, რომელთანაც ის არარეგისტრირებულ ქორწინებაში იყო - მოკლა გაქცევის მცდელობისას.

დღეს ანა ჯავახიშვილი კამერის წინ პირველად ღიად ლაპარაკობს ნაადრევი ქორწინების საკუთარ გამოცდილებაზე, უცებ ცოლად ქცეული ბავშვის განცდებსა და ყველა სირთულეზე, რაც მარტომ გამოიარა.

#რადიოთავისუფლება