ჩვენ თითქმის ყოველდღე ვგრძნობთ ღვთის სიახლოვეს. სამწუხარო ის არის, რომ ჩვენ ნაკლებად ვხედავთ ჩვენს ცოდვას , ვიდრე სხვისას. რატომ ხდება ასე? ესეც ჩვენი ბუნების შედეგია, ესეც ადამისა და ევას დაცემის შედეგია. ცოდვის შედეგია. ერთი მღვდელმთავარი ამბობს: ,,ზოგს სურს დედამიწა იყოს სამოთხე, მაგრამ დედამიწა არის სამოთხიდან განდევნილთა ადგილი, განსაცდელის ადგილი.
11 წლის მანძილზე ვიყავი ცხუმ-აფხაზეთის მღვდელმთავარი და მე ვიცნობ ყველა კუთხესა და კუნჭულს სოხუმ-აფხაზეთისას. მე ვიცნობ იმ ძმურ ურთიერთობას, რაც არსებობდა ქართველებსა და აფხაზებს შორის. რამდენჯერ მივსულვარ აფხაზების ოჯახში, რამდენი ნათლული მყავს აფხაზი. არაფერი ისეთი არ ხდებოდა, რომ ჩვენ გვეფიქრა ურთიერთობის ასე დაძაბვა. ეს არის გარეშე მტრის მიერ შექმნილი კონფლიქტი.
ღმერთმა დალოცვილი და გახარებული გამყოფოთ. ღმერთმა დალოცოს სრულიად საქართველო , ღმერთმა დალოცოს ქართველი ერი, და აფხაზი ერი. მე 11 წელი ვიყავი აფხაზეთის ეპისკოპოსი და მიტოპოლიტი და ვიცი რამდენად კეთილნი არიან ისინი. ჩვენ მივდიოდით მათთან და ისინი მოდიოდნენ ჩვენთან. მე მინდა დავლოცო: ოსები, ბერძნები, რუსები და ყველანი, სომხები. ჩვენ როგორც ვიყავით ძმები, ღვთის მადლითა და ღვთის წყალობით, ისე დავრჩებით.
ბიბლიის კითხვას აქვს ძალიან დიდი მნიშვნელობა, ეს არის სიტყვა ღვთისა , ეს არის უფლის საუბარი ადამიანთან. ბიბლია შედგება ორი ნაწილისგან: ძველი აღთქმა და ახალი აღთქმა. მრავალჯერ ყოფილა შემთხვევა, როდესაც ადამიანი კითხულობდა ბიბლიას და მასზედ ხილულად გადმოსულა მადლი ღვთისა.
ქართველი ადამიანი ამპარტავანია. სწორედ ამიტომ ღმერთი ხშირად გვიგზავნის განსაცდელს, ასეთი განსაცდელი ხშირად გვინახავს და მომავალშიც ხშირად ვნახავთ. ჩვენი რწმენით, ჩვენი სიყვარულითა და თავმდაბლობით უნდა ვძლიოთ ამპარტავნებას. არა ჩვენი ცოდნით, არა ჩვენი ფიზიკური და მატერიალური ძალით, არამედ ჩვენი თავმდაბლობით უნდა ვძლიოთ მას.
მე მახსენდება პირველი შეხვერდა უწმინდესთან და უნეტარესთან. მე ვიყავი 20 წლის სტუდენტი და მან შეხვედრისთანავე მითხრა: ,,ღმერთი ამპარტავანსა შემუსრავს და თავმდაბალსა მიანიჭებს მადლსა. აი, ეს იყო სიტყვები, რომელიც პირველი შეხვედრისას პატრიარქმა მითხრა და დღემდე მახსოვს.
დღეს, თითქმის გაწყვეტილია კავშირი თაობათა შორის. დღეს, ამპარტავნებამ შეიპყრო ახალგაზრდობა. ფიქრობენ, რომ ეს ტექნიკა, კომპიუტერები და მეცნიერება აცხოვრებს ადამიანს. ამან შეიძლება უფრო დაამძიმოს ისინი. აი, ამიტომ არ უნდა დაირღვეს კავშირი თაობათა შორის. თქვენ ალბათ მიაქცევდით ყურადღებას, საეკლესიო დროშას და მას გარშემო ლურჯი ზოლი გასდევს. ეს ზოლი ხან ფართოა და ხან წვრილი. ფართო ზოლი ნიშანია უფროსი თაობისა და ვიწრო ზოლი ნიშანია ახალგაზრდობისა. და ეს უვლის მთელ ჯვარს. ჯვარი არის ეკლესია, რომელმაც უნდა გააერთიანოს მშობლები და შვილები.
ამპარტავნება ღუპავს ადამიანს. დაღუპა ანგელოზებიც და დაღუპა კაცობრიობაც , მაგრამ თავმდაბლობა არის სათნოება, თავმდაბლობა არის შესამოსელი ღვთისა. თავმდაბლობა აქვს იმ ადამიანს, რომელიც ხედავს თავის ცოდვებსა და ნაკლს.
უნდა ვეცადოთ, რომ ამპარტავნებამ არ შეიპყროს ადამიანი. ამპარტავნება ეს არის უმძიმესი ცოდვა. უნდა გვახსოვდეს სიტყვები: ,, ,,ღმერთი ამპარტავანსა შემუსრავს და თავმდაბალსა მიანიჭებს მადლსა. ‘’
არის მრავალი სახის ბოროტი, მას ევალება სხვადასხვა ცოდვებში ჩააგდოს ადამიანი. მაგალითად, ამპარტავნებაში. წმიდა მამები ამბობენ, რომ ამპარტავნება იმდენად რთულია და მძიმეა, რომ წმინდანების ლოცვა ვერ განკურნავს მას. მას განკურნავს მხოლოდ წმინდა სამება. წმინდა სამება შეგვეწევა ჩვენ და განვიკურნებით ამ სენისაგან.
ჩვენ ვართ ამპარტავანნი, ამპარტავნება გვახასიათებს ჩვენ. ჩვენ შევთხოვთ უფალს, რომ განგვკურნოს ამ სენისაგან. ამპარტავნებამ დაღუპა ანგელოზი და აქცია ის ეშმაკად. ამპარტავნების გამო ადამიანი იყო განდევნილი სამოთხიდან დედამიწაზე.
ადამიანი არის ქმნილება ღვთისა. წმ. იერემიას ეუბნება უფალი: ,,მე არ შეგქმენ ჯერ შენ დედის მუცელში, როცა მე შენ გიცნობდი. ესე იგი ჯერ არ იყო ჩასახული, როცა უფალი იცნობდა მას. ყველა ჩვენგანს ხშირად გვეკითხებიან მორწმუნე ადამიანები, როგორი იქნება დედისაგან, მამისაგან და ღვთისაგან. აი , აქ პასუხია იერემიას პირველ თავში. მე არ შეგქმენ შენ დედის მუცელში, რა არის ან ვინ არის ადამიანი?! ადამიანი არის გვირგვინი ღვთის ქმნილებისა, რომელიც შეიძლება ავიდეს უფალთან , ან დაეცეს და ჩავიდეს ჯოჯოხეთამდე.
ადამიანის ცხოვრება არის ურთულესი პროცესი, აღმოსავლური სიბრძნე ამბობს: ,,ვაი, მწუხარებავ , შენ საწყისი ხარ სიყვარულისა. ჰოი, სიხარულო, შენ საწყისი ხარ მწუხარებისა. აი, ესეთი ცვალებადია ადამიანის ცხოვრება და ეს ჯვარი უნდა ზიდოს ყველა ადამიანმა.
ადამიანის ცხოვრება სავსეა წინააღმდეგობებით, ჩვენ ვხედავთ, რომ ჩვენს ცხოვრებაში არის სიხარული, მაგრამ იქვე არის მწუხარება. არის სიკეთე, მაგრამ იქვე არის ბოროტება. ადამიანის ცხოვრება სულ ასეთი წინააღმდეგობებით არის სავსე.
ძველი ფილოსოფოსები ამბობდნენ, მათ შორის ისეთი დიდი ფილოსოფოსი, როგორიც პლატონია ამბობს: ადამიანის ცხოვრება არის მზადება მომავალი ცხოვრებისათვის, მომზადება გარდაცვალებისათვის.
ადამიანის ცხოვრება უნდა წარმოადგენდეს ჯვარსა. სწრაფვა ღვთისაკენ და სწრაფვა ადამიანისაკენ. ეს არის ყველა ადამიანის ცხოვრების მიზანი.
ჩვენ ძალიან ხშირად ვფიქრობთ იმის შესახებ თუ რატომაა ასეთი ცვალებადობა ადამიანში. რატომ იცვლება ადამიანის ხასიათი და ადამიანის ბუნება. ჩვენ მივდივართ იმ დასკვნამდე , რომ ადამიანი არასდროს არ არის მარტო. ის აუცილებლად არის გავლენის ქვეშ, ან კეთილი ძალებისა და ღვთის მადლის, ან ბოროტი სულების გავლენის ქვეშ. ბედნიერია ის ადამიანი, რომელსაც აქვს კავშირი სულიწმიდასთან.
ადამიანს გააჩნია სამი სახე: ერთი ის, რასაც ვხედავთ ჩვენ ჩვენს თავში. მეორე ის , რას ხედავენ ადამიანები ჩვენში. მესამე ის . რაც ვართ ჩვენ სინამდვილეში.
ადამიანის გული ცარიელი არასდროს რჩება. აუცილებლად ადამიანის გული უნდა იყოს ტაძარი სულისა წმიდისა, ან უნდა იყოს ბოროტი სულისა. ბედნიერია ის ადამიანი, რომელიც განიწმინდება: აიზამით, აღსარებით, წმინდა ზიარებით განიწმინდება და იგი ხდება ტაძარი სულისა წმიდისა.
,,დიდ ხარ, შენ, უფალო და საკვირველ არიან საქმენი შენნი’’ . მართლაც ადამიანი ვერ მიწვდება განგებას ღვთისას. ადამიანის გონება ვერ მიწვდება იმ დიდ აზრსა და სულიერებას, რომელსაც გვაძლევს, მოავლენს ადამიანების ზედა უფალი.
დღეს, ადამიანი ცხოვრობს ისეთ ცხოვრებაში, სადაც ბევრი წინააღმდეგობაა. ადამიანი მზად უნდა იყოს, ამ წინააღმდეგობის დასაძლევად.
ბედნიერია ის ადამიანი, რომელიც იმარჯვებს თავის თავზე , ვნებებზე და ამპარტავნებებზე, რომელიც დათრგუნავს თავის მდაბალ გრძნობებს. ბედნიერია ის ადამიანი, რომელიც აგროვებს სულიერ საუნჯეს. სადაც არის შენი საუნჯე, იქ არის გული შენი.
ადამიანის ცხოვრება ეს არის უდიდესი ღვაწლი, როცა ამ ღვაწლით ადამიანი უნდა დაუახლოვდეს ღვთის ნებასა და ღვთის ენერგიას. ამ ორი ენერგიის დაკავშირებით წარმოიქმნება დიდი ძალა და ჩვენ მივიღებთ კარგ შედეგს.
ადამიანი იმდენად დაეცა, რომ საშინელ განსაცდელში ჩავარდა და დღეს ფიქრობს იმაზე თუ როგორ დაუბრუნდეს ღმერთსა და ეკლესია.
უდიდესი პატივისცემა უბოძა ადამიანს ღმერთმა, მაგრამ ამასთანავე დიდი პასუხისმგებლობაც.
ჯვარცმა , გოლგოთა და ამაღლება ეს არის გზა, რომელიც უნდა გაიაროს ყველა ადამიანმა და ყველა ერმა.
უფალი ყველასა და ყველაფერს ქმნის მხოლობით რიცხვში. არ არსებობს ორი ერთნაირი ადამიანი. ადამიანი, რომელიც მოდის ამქვეყნად ის აღარ იქნება მომავალში. ადამიანის სიცოცხლე ეს არის უდიდესი საუნჯე ჩვენი ერისა.
ჩვენ ვცხოვრობთ ძალიან რთულ დროს, როცა ადამიანები არ ფიქრობენ პასუხისმგებლობაზე , არამედ ფიქრობენ ჩვენს უფლებებზე. პრესაში, რადიოსა და ტელევიზიაში საუბრობენ მხოლოდ იმ თემაზე თუ რა უფლებებით უნდა სარგებლობდნენ ადამიანები. რა უფლებები უნდა დავიცვათ ბავშვებისთვის, მაგრამ ნაკლებად ვსაუბრობთ პასუხისმგებლობაზე. ჩვენ უნდა ვიცოდეთ, რომ უფლება კარგია, მაგრამ უპირველეს ყოვლისა ყველა ადამიანი პასუხისმგებელია ღვთის წინაშე, ოჯახის წინაშე, საკუთარი უკვდავი სულის წინაშე და სამშობლოს წინაშე.
რომ არ ყოფილიყო გოლგოთა და ჯვარცმა , არ იქნებოდა აღდგომა ქრისტესი.
დღეს, კიდევ ერთხელ ვფიქრობთ, იმის შესახებ თუ რას ნიშნავს ქრისტეს აღდგომა ჩვენთვის. ადამიანი ვერ წვდება ამ საიდუმლოებას, მაგრამ ხვდება ერთს. უფალი ივნო. უპირველეს ყოვლისა მოვიდა , ცხოვრობდა, ივნო , დაეფლა და აღდგა ადამიანის გამოსახსნელად, გადასარჩენად და აი, ეს უნდა გავიგოთ ჩვენ.
ხანდახან მე მესმის , რომ ჩვენ დავკარგეთ აფხაზეთი, მაგრამ არავითარ შემთხვევაში არ მჯერა ამის,. ჩვენ კი არ დავკარგეთ ის, არამედ დროებით არ ვაკონტროლებთ მას.
აფხაზეთი ეს არის ჩვენი სისხლი და ხორცი, აფხაზეთი ეს არის განუყოფელი ნაწილი საქართველოსი. ცხუმ-აფხაზეთის ეპარქია არის განუყოფელი ნაწილი საქართველოს მართლმადიდებლური ეკლესიისა.
ჩვენ უნდა ვიზრუნოთ, რომ საქართველო იყოს ძლიერი და შემდეგ ჩვენთან ერთად ძლიერნი იქნებიან აფხაზებიცა და ოსებიც. #ქართულიარხი
უფალი ჩვენი იესო ქრისტე ბრძანებს : ,,ადამიანი, რომელიც დაიმდაბლებს თავსა თვისსა. იგი ამაღლდება. ადამიანი , რომელიც აიმაღლებს თავს, იგი დამდაბლდება. უფალი ბრძანებს: ,,ტაძარში შევიდა ორი ადამიანი: მეზვერე და ფარისეველი. ფარისეველი დადგა წინ და მადლობა უთხრა უფალს, რომ ასრულებს მცნებებს და არ არის ისეთი, როგორიც ეს მეზვერე. მეზვერე დადგა ტაძრის ბოლოს, გრძნობდა თავის ცოდვებს და ღმერთს ეუბნებოდა: ღმერთო, მილხინე მე ცოდვილსა ამას.
ადამიანი სუსტია, მაგრამ ჩვენს სისუსტეს ავსებს ღვთის წყალობა, ღვთის სიყვარული.
კვალი ღვთისა ყველგანაა : ადამიანის აზროვნებაში, მოქმედებასა და სურვილებში. ჩვენ ვხედავთ, რომ უფალი გვხელმძღვანელობს, გვხედავს და არამარტო გვხედავს. გვპატრონობს. მასთან ერთად ხელიხელჩაკიდებულნი მივდივართ მეორე სოფელში.
მე ვფიქრობ, ადამიანი შედგება სამი სახისგან. ის , რომელსაც ჩვენ ვეხდავთ. მეორე როგორ გვხედავს ჩვენ საზოგადოება და მესამე ვინ ვარ მე სინამდვილეში
როცა ადამიანი ცხოვრების გზაზე ეცემა ჯვრის ქვეშ. ამ დროს მოდის უფალი ჩვენი იესო ქრისტე და გვეხმარება, რომ გავაგრძელოთ ჩვენი გზა.
ადამიანი არის გვირგვინი უფლის ქმნილებისა, რომელიც შეიძლება ავიდეს უფალთან ან დაეცეს ჯოჯოხეთამდე, მაგრამ სახე და ხატება ღვთისა წარუშლელია ადამიანში.
ყველა ადამიანი რასაც გაუკეთებს სხვას იმას უგზავნის უფალი მას. ამიტომ სჯობს შეწყალება, შენდობა და ღმერთიც შეგვინდობს ჩვენ.
ყველა ადამიანთან არის უფალი, მაგრამ ყველა ადამიანი ვერ იღებს სულიწმიდის მადლს. იმიტომ რომ იქ ბოროტებაა . უპირველეს ყოვლისა ადამიანმა უნდა გაწმინდოს თავისი სული, გული და გონება. ამის შემდეგ სულიწმიდა სუფევს მასში.
ადამიანი არის ჯვრის მტვირთველი. ეს ჯვარი, რომელსაც გვაძლევს უფალი, ჩვენ უნდა მივიტანოთ ბოლომდე. ადამიანი ეცემა, მაგრამ არ უნდა დარჩეს დაცემული უნდა ადგეს და გააგრძელოს გზა.
ადამიანს უნდა ჰქონდეს ისეთი სულიერი თვალი რომ უნდა ხედავდეს სხვა ადამიანების გაჭირვებას. ყველა ადამიანს აქვს იმის საშუალება, რომ გაჭირვებულ ადამიანს დაეხმაროს.
და აი, დღეს ჩვენ კიდევ ერთხელ ვფიქრობთ როგორი ცვალებადია ადამიანი. როგორი სუსტია ადამიანი, ერთ კვირაში როგორ იცვლებოდა ადამიანის ხასიათი. ბზობას მთელი იერუსალიმი გამოვიდა მაცხოვრის შესახვედრად და ადიდებდნენ მას როგორც მეფეს. სულ რაღაც სამი-ოთხი დღის შემდეგ ისინი ყვიროდნენ: ,,ჯვარს აცვი’’ . შემდეგ ხდება ჯვარცმა, აღდგომა და ხალხი ისევ ადიდებს მაცხოვარს.
ადამიანს უნდა უყვარდეს ღმერთი. სწამდეს და უყვარდეს. ადამიანს უნდა უყვარდეს ადამიანი. აი, ეს ვერტიკალი და ჰორიზონტალი ჰქმნის ჩვენს ჯვარს, ეს არის ჩვენი ჯვარი. ღმერთმა ინებოს, რომ ყველა ჩვენგანმა შექმნას ეს ჯვარი და ამ ჯვრით ჩვენ მივალთ უფალთან.
ბედნიერია ის ადამიანი, რომელიც ცდილობს გაწმინდოს თავისი გული, ხედავს თავის ნაკლს. წმიდა ეფრემ ასური ამბობს: ჰე, უფალო, მომანიჭე განცდაი თვითსა ცოდვათა და არა განკითხვა ძმისა ჩემისა’’. ბედნიერია ის ადამიანი, რომელსაც გააჩნია, განცდაი თვითსა ცოდვათა და არა განკითხვა ძმისა ჩემისა’’.
ძველი რომაელები ამბობდნენ: ,, შეიცანი თავი შენი’’. ალბათ ეს გვაკლია ჩვენ. ვაიდეალებთ ჩვენს თავს, ჩვენს თვისებებს და იმაზე მეტს მივაწერთ, ვიდრე ვართ.
ადამიანმა უნდა შეიყვაროს უფალი, მთელი თავისი არსებით, გულით, სულით და ბუნებით. უნდა მიეყრდნოს მას, იმედი ჰქონდეს უფლისა და უფალი არასდროს დატოვებს ადამიანს.
მთავარი პირობა ადამიანის ცხონებისა არის სინანული. არის დანახვა საკუთარი თავისა. ძველი რომაელები ამბობდნენ: ,, შეიცანი თავი შენი’’, მაგრამ ჩვენ ვაიდეალებთ ჩვენს თავს, ჩვენ ვფიქრობთ, რომ ცოდვა ბუნებრივი მოვლენაა ადამიანისა.
ყველაზე დიდი საიდუმლოება არის თვითონ ადამიანი. საოცარია ბუნება ადამიანისა და ვერავინ ვერ გამოიცნობს ადამიანის ბუნებას, მის სულიერ სამყაროს, მაგრამ ჩვენ ვხედავთ, რომ კვალი ღვთისა ყველგან არის. ადამიანის მოქმედებასა, აზროვნებასა და სურვილებში. ჩვენ ვხედავთ, რომ უფალი გვხელმძღვანელობს, გვხედავს და არამარტო გვხედავს. გვპატრონობს. მასთან ერთად ხელიხელჩაკიდებულნი მივდივართ მეორე სოფელში.